مهمترین آنزیم ها و ترکیبات موجود در بزاق زالو :

1) هیرودین:
در بزاق زالو ی پزشکی ترکیبی وجود دارد به نام هیرودین که از انعقاد خون جلوگیری می کند. ترکیبات بزاق زالو به عنوان ماده فیبرینولیتیک عمل کرده ، از عمل فیبرین جلوگیری می کند ؛ ضد پلاکت است و از بهم چسبیدن پلاکت ها جلوگیری می نماید.
2) آپیراز:
یک آنزیم قوی ضد تجمع پلاکت ها با اثرات روان سازی جریان خون است.
3) دستابیلاز:
این آنزیم یک فاکتور ضد تجمع پلاکتی بسیار قدرتمند است ، و منجر به حل شدن لخته های خونی تشکیل شده می شود.
4) هیالورونیداز:
این ماده هم به عنوان فاکتور پخش کننده و هم به عنوان یک آنتی بیوتیک عمل می کند. این آنزیم زمینه پخش بزاق زالو را در بافت ها فراهم می کند و با این کار زالو توانایی مییابد بافت های دور دست را نیز تحت تأثیر قرار دهد.
5) یک ماده بی حس کننده:
وقتی زالو پوست را نیش می زند ، ایجاد یک زخم به شکل Y می کند ، که کاملاً بدون درد می باشد و به دلیل وجود ماده قوی بی حس کنندگی ، به سادگی ، احساس خنکی ایجاد می نماید. و بعد از حدود 5 دقیقه پس از چسبیدن زالو به محل ، بیمار دیگر احساس درد و سوزش ندارد و تا آخرین مرحله زالو درمانی ، موجود زالو روی بدن به راحتی تحمل می شود.
6) منوکسید نیتروژن سنتتاز:
این فاکتور موجود در بزاق زالو شبیه به نوع انسانی است که سبب ترمیم اعصاب صدمه دیده می شود.
7) اورگلاز:
دارای اثرات درمانی در بیماری آرتروز است. بسیار دیده شده است که افراد مبتلا به آرتروز زانو که از درد زانو و محدودیت حرکتی زانوها رنج می برند با چند جلسه زالو درمانی بهبودی بسیار می یابند. 

لارو زالو

لارو زالو یکی دیگر از انواع زالو در کنار زالو مولد و زالو پزشکی از حیث اندازه می باشد.لارو زالو ، بچه زالوهایی می باشندکه به اندازه دانه های برنج و دارای وزن یک گرم و کمتر هستند.
لارو زالو از پیله هایی به نام کوکون که توسط زالوی مولد گذاشته می شود، خارج می شود.
زالوهای مولد بیشتر کوکون‌هایشان (تخم‌هایشان) را در خاک لبه استخر یا اسفنج‌های میانی استخرها می‌گذارند. کوکون‌ها به وسیله کلیتلوم، که یک ناحیه غنی از غدد، وقع در یک‌‌سوم قدامی بدن زالو می‌باشند، تولید می‌شوند. سپس زالو یک ماده مغذی آلبومینی که هیرودوپین نامیده می‌شود داخل کوکون تزریق می‌کند، به مرور زمان هیرودوپین به تدریج سفت شده و رنگش از سفید به زرد قهوه‌ای تغییر می‌کند. کوکون آستر داخلی ظریفی دارد و با یک ماده پروتئینی اسفنج قهوه‌ای مایل به زرد پر شده است، کوکون آب را ذخیره می‌کند و جنین را از دهیدراتاسیون (کم‌آبی و خشک‌شدن) محافظت می‌کند. به هنگام بیرون آمدن لارو زالو از توده اسفنجی کوکون، مادر دو حفره کوچک در هر سر کوکونی که اکنون بیضوی شکل است، ایجاد می‌کند. سوراخ‌ها به اندازه تقریبی ۱-۰/۵ میلی‌متر هستند و به زالوی جوان کمک می‌کند که از کوکون‌ رهایی یابد. لارو زالو بیرون آمده تقریباً ۲-۱ سانتیمتر طول و ۵/۱-۱ میلی‌متر قطر دارد (از نظر فیزیکی شبیه دانه‌های برنج) و در جهت تکمیل روند تکاملی‌اش، بعد از بیرون آمدن از تخم متحمل دگردیسی نمی‌شود. وقتی که لارو زالوها از تخم بیرون می‌آیند، بدنشان اساساً همانند زالوهای بزرگ است با این تفاوت که فقط کمربند تناسلی را دارا نمی‌باشند. طول مدت جنین‌زایی بسیار وابسته به دماست که در طبیعت می‌توانند از چند روز تا یک زمستان کامل طول بکشد. در حدود ۲ تا ۳ هفتگی زالوهای جوان قادرند پوست طعمه‌‌شان را سوراخ کنند، البته شایان ذکر است تا بیش از ۳ ماه لارو زالو می‌تواند بدون غذا زنده بماند.
از آنجائیکه زالوها پیله هایشان را که شامل ۱۰ تا ۳۰ تخم هستند در خاک ساحل مرداب ها می گذارند محتویات ، مواد معدنی ، ترکیبات ، گیاهان و جانوران موجود در منطقه ی ساحلی نقش مهمی در تولید مثل زالوها به عهده دارند .
قرار دادن پیله ها در مناطق ساحلی ، جایی که زالوهای تازه متولد شده از خشک شدن و غرق شدن در اَمانند، می تواند به عنوان نوعی از نگهداری اولیه از لارو زالو در نظر گرفته شود .
لارو زالو پس از خروج از تخم ابتدا محتویات نطفه را ترک کرده و به فضایی که از آن خارج شده اند باز می گردند تا تغذیه کنند ، سپس زالوهای جوان شروع به تغذیه از مواد کف آب و ارگانیسم های پلانکتونی نموده، سپس به تغذیه از دوزیستان پرداخته و نهایتاً به مرحله ی تغذیه از جانوران می رسند .