آمادگی ها و نکات مهمّ قبل از زالواندازی

1- برای اثربخشی بیشتر زالودرمانی، از چند روز قبل از زالواندازی، با مشورت پزشک معالج خود ازداروهای ملیّن و مسهل استفاده نمایید. یک راه ساده این است که روزی یک قاشق غذاخوری خاکشی را در یک لیوان آب داغ ریخته کمی شیرین و میل کنید.

5- به دلیل طولانی بودن فرآیند زالواندازی و برای افزایش کیفیت کار؛ سعی کنید در ابتدای ساعت کاری درمانگاه مراجعه کنید.

4- قبل از مراجعه به درمانگاه، موضع مربوط را ابتدا با آب و صابون و سـپس بـا آب فـراوان بشویید چـرا کـهزالـوهـا بـه انواع «بـوها»- حتّی بوی عرق- حسّـاسند و هر گونه بویی(بـوی صـابـون، عـطـر، روغن های مالشی، اودکـلـن، مــوادّ آرایـشـی، ضدّ عفونی کننده ها مثل بتادین، الکل، ساولن و ...) باعث کاهش تمایل آنها در چسبیدن به پوست می شود. توصیه می شود از دو روز قبل از زالواندازی، از مواد فوق استفاده نشود.

5- از 12 ساعت قبل از زالواندازی از رابطه زناشویی بپرهیزید.

6- اگر محل زالواندازی موهای بلندی دارد، آنها را کاملا کوتاه کنید یا درصورت امکان بتراشید.

7- در هنگام مراجعه برای زالواندازی، روی موضع زالواندازی لباس های گشاد و راحت بپوشید. این کار، زالواندازی و پانسمان بعد از آن را تسهیل می کند.

8- در حالت ضعف، گرسنگی، تشنگی و بی حالی شدید، (و خانم ها، در ایّام عادت ماهیانه و بارداری) زالو نیندازید. زالواندازی بانوان در زمان شیردهی باید با توجّه به وضعیت جسمانی و تنها با توصیه پزشک انجام شود.

9- اضطراب باعث تنگ شدن عروق و کاهش تمایل زالوها به خونخواری می شود. پس در هنگام زالواندازیّ آرام و راحت باشید.

10- در صورت مصرف داروهـای رقیق کننده خون، (آسپرین، وارفارین، دی پریدامول و ....) پزشک را در جریان بگذارید.

مطالب زیر را در مورد خارش بعد از زالو درمانی تقدیم می نمایم :

خارش موضعی

خارش موقت محل گزش زالو در چند روز اول پس از درمان طبیعی بوده و نباید با واکنش های حساسیتی اشتباه گرفته شود . در یک بررسی در مورد اثربخشی زالو درمانی در بیماران مبتلا به آسترئوآرتریتس زانو ، حدود ۷۰ % از بیماران دچار خارش موضعی شدند که پس از گذشت متوسط دو روز پایان یافته است .

خارش موقت با فرئانی قابل مقایسه ای اتفاق می افتد ، اما در خیلی از موارد که زالوها بر مفاصل محیطی برای مثال شَست بکار رفته بودند شدت خارش بیشتر بوده تا زمانی که مفاصل بزرگتر و مفصل های ستون فقرات تحت درمان قرار گرفته بوده است .

بیمار باید پیش از درمان در مورد این عوارض جانبی آگاه شود . بیمار نباید هرگز محل

    گزیدگی را بخاراند مخصوصاً وقتی که زخم تازه بسته شده است ، زیرا باعث تأخیر در بهبود زخم می شود . ما در مانهای خنک کننده ی موضعی مثل ضماد کشک ، ضماد مرطوب خنک و ضماد سرکه را توصیه می نمائیم . برای خارش های شدیدتر ، تولیدات تجاری ضد خارش ( مثلاً پماد فنیستیل ) یا آنتی هیستامین دهانی می تواند مورد استفاده قرار گیرد . برخی پزشکان مقادیری از آنتی هیستامین را برای بیمارانی که سابقه ی خارش بعد از زالو دارند  ( خارش و سرخ شدن ) تجویز می کنند .

۲-     من تعجب کردم که دوستان من ، که در زمینه زالو درمانی کتاب نوشته اند دلیل خارش زالو را عفونت و حساسیت قلمداد می کنند ، این اشتباه فاحش ، می تواند در بیماران اضطراب ایجاد کند و آنها را از ادامه درمان منع کند ، و مهمتر اینکه ما وقتی در مورد یک مطلب پزشکی صحبت می کنیم حتما ً باید یک تعریف علمی در مورد آن داشته باشیم ، مهم نیست به زبان چه مکتب درمانی دلیل علمی بیاوریم ، مهم آن است که بیهوده و اشتباه سخن نگوئیم .

۳-     علا.ه بر اینکه تمام محققین و مراکز معتبر زالو درمانی ، خارش بعد از زالو درمانی را طبیعی میدانند ، تجربه شخصی ما هم این مطلب را تائید می کند .مهمترین دلایل این خارش :

–         تحریک محل گزش توسط مواد بزاق زالو است که در اعصاب محیطی محل گزش اثر می کند

–         مکش زالو یکی از عوامل ایجاد این خارش است

–         خونی که در محل گزش دفع می شود مملو از سودا و صفرا است که این دو ، بخصوص صفرا مهمترین عامل خارش است .

–         خارش بیشتر در اولین مرحله زالو درمانی ایجاد می شود چون سودا و صفرا در این مرحله در خون بیشتر است .

۴-     خارش بعد از زالو درمانی کاملا طبیعی است و با ساده ترین اقدامات بر طرف می شود ، البته در کتاب زالو درمانی پزشکی ، از آنتی هیستامین ها برای رفع خارش صحبت شده است ، اما در زالو درمانی ایرانی ما به هیچ عنوان از داروهای شیمیائی برای رفع خارش استفاده نمی کنیم چون مزاج را تغییر می دهد ، به همین دلیل بهترین اقدامات برای رفع خارش بعد از زالو درمانی :

–         کمپرس آب سرد

–         ماساژ با سرکه یا آب لیمو

–         کرم گل همیشه بهار

–         ماساژ با روغن بنفشه

–         خوردن عرق کاسنی

جهت کسب اطلاعات از نحوه و زمان کلاس های آموزش پرورش زالو و دریافت کارت ویزیت الکترونیک میتوانید کلمه زالو را به شماره 10008590پیامک کنید

آدرس کانال مرکز زالو ظهور:www.telegram.me/zohoorleech

زالو پزشکی

معروف‌ترین زالوها، زالوی پزشکی یا Medical  leecn نام دارد، طول بدن ۵ تا ۱۲ سانتیمتر می‌باشد. رنگ آن زیونی است که خط‌های طولی زردرنگ دارد.

در زمان زالودرمانی باید توجه داشت که حتماً از زالوی پزشکی استفاده شود چون اگر از زالوهای متفرقه استفاده شود، نه‌تنها اثر درمانی ندارد بلکه ممکن است باعث مرگ نیز شود.

البته زالوهای سمی رنگ‌های تیره و سر بزرگ دارند و براحتی قابل تشخیص‌اند.

زالوی پزشکی دارای آنزیم‌های فراوانی در داخل دهان خود می‌باشد که همین آنزیم‌ها باعث بهبود انواع بیماری‌ها می‌شود، باید توجه داشت که هدف از زالودرمانی ورود همین آنزیم‌ها به بدن است و در وهله بعد خارج‌شدن خون.

رنگ زالوی پزشکی متنوع است و غالباً زیتونی سیاه تا قهوه‌ای و یا حنایی مایل به سیاه بوده و نوارهایی به رنگ سبز زیتونی تا سبز در طول بدن آنها کشیده شده است. زالوی پزشکی را می‌توان از روی دو خط نازک رنگارنگ روی پشت تشخیص داد، حاشیه پهلویی آنها (از سطح پشتی تا شکمی) به رنگ زرد نارنجی است. شکم معمولاً بسیار رنگارنگ است ولی ممکن است فقط یک رنگ داشته باشد.

زالو، زیر گونه‌ای به رنگ سبز دارد که نوار طولی آن به رنگ حنایی است. طول بدن زالو به ۲۵ سانتیمتر نیز می‌رسد. ولی زالوهای بیشتر از ۱۲ سانتیمتر کاربرد درمانی ندارند.

زالوهای زیر زالوی پزشکی می باشند و برای درمان مناسبند:

·         رنگ ماشی و کمی مایل به سبز که دو خط زرد زرنیخی در طول پشت دارند.

·         سرخ مایل به زرد

·         جگری زرد

·         شبیه ملخ ریز

·         شبیه دم موش

·         زالوی باریک با سر کوچک

·         زالوهای شکم قرمز بهتر از زالوهای پشت سبز هستند.

·         زالوهایی به رنگ سبز زیتونی مایل به تیره با دو خط زرد روی کمر و شکمی با دو رنگ زرد و سبز زیتونی که گاهاً مایل به سیاه است و دارای سر کوچک‌اند که در حالت جمع‌ شده مایل به تیره‌اند.

بهترین زالو آن است که شکل آن مثل دم موش، با سر کوچک و شکم سرخ و پشت سبز است (زیتونی یا ماشی یا کمی مایل به سیاه)

زالوهای زیر زالوهای سمی و نامناسب می باشند:

۱) سر درشت

۲) رنگ سرمه‌ای

۳) خطوط آبی لاجوردی و رنگ بوقلمونی مانند

۴) کرک‌های ریز و نرم سطح پوست

اهمیت استفاده از زالو های سالم بسیار زیاد است لذا توصیه می شود که برای زالودرمانی حتماً به مراکز معتبر و شناخته شده و متخصصان این کار مراجعه کنید.

 

لارو زالو

لارو زالو یکی دیگر از انواع زالو در کنار زالو مولد و زالو پزشکی از حیث اندازه می باشد.لارو زالو ، بچه زالوهایی می باشندکه به اندازه دانه های برنج و دارای وزن یک گرم و کمتر هستند.
لارو زالو از پیله هایی به نام کوکون که توسط زالوی مولد گذاشته می شود، خارج می شود.
زالوهای مولد بیشتر کوکون‌هایشان (تخم‌هایشان) را در خاک لبه استخر یا اسفنج‌های میانی استخرها می‌گذارند. کوکون‌ها به وسیله کلیتلوم، که یک ناحیه غنی از غدد، وقع در یک‌‌سوم قدامی بدن زالو می‌باشند، تولید می‌شوند. سپس زالو یک ماده مغذی آلبومینی که هیرودوپین نامیده می‌شود داخل کوکون تزریق می‌کند، به مرور زمان هیرودوپین به تدریج سفت شده و رنگش از سفید به زرد قهوه‌ای تغییر می‌کند. کوکون آستر داخلی ظریفی دارد و با یک ماده پروتئینی اسفنج قهوه‌ای مایل به زرد پر شده است، کوکون آب را ذخیره می‌کند و جنین را از دهیدراتاسیون (کم‌آبی و خشک‌شدن) محافظت می‌کند. به هنگام بیرون آمدن لارو زالو از توده اسفنجی کوکون، مادر دو حفره کوچک در هر سر کوکونی که اکنون بیضوی شکل است، ایجاد می‌کند. سوراخ‌ها به اندازه تقریبی ۱-۰/۵ میلی‌متر هستند و به زالوی جوان کمک می‌کند که از کوکون‌ رهایی یابد. لارو زالو بیرون آمده تقریباً ۲-۱ سانتیمتر طول و ۵/۱-۱ میلی‌متر قطر دارد (از نظر فیزیکی شبیه دانه‌های برنج) و در جهت تکمیل روند تکاملی‌اش، بعد از بیرون آمدن از تخم متحمل دگردیسی نمی‌شود. وقتی که لارو زالوها از تخم بیرون می‌آیند، بدنشان اساساً همانند زالوهای بزرگ است با این تفاوت که فقط کمربند تناسلی را دارا نمی‌باشند. طول مدت جنین‌زایی بسیار وابسته به دماست که در طبیعت می‌توانند از چند روز تا یک زمستان کامل طول بکشد. در حدود ۲ تا ۳ هفتگی زالوهای جوان قادرند پوست طعمه‌‌شان را سوراخ کنند، البته شایان ذکر است تا بیش از ۳ ماه لارو زالو می‌تواند بدون غذا زنده بماند.
از آنجائیکه زالوها پیله هایشان را که شامل ۱۰ تا ۳۰ تخم هستند در خاک ساحل مرداب ها می گذارند محتویات ، مواد معدنی ، ترکیبات ، گیاهان و جانوران موجود در منطقه ی ساحلی نقش مهمی در تولید مثل زالوها به عهده دارند .
قرار دادن پیله ها در مناطق ساحلی ، جایی که زالوهای تازه متولد شده از خشک شدن و غرق شدن در اَمانند، می تواند به عنوان نوعی از نگهداری اولیه از لارو زالو در نظر گرفته شود .
لارو زالو پس از خروج از تخم ابتدا محتویات نطفه را ترک کرده و به فضایی که از آن خارج شده اند باز می گردند تا تغذیه کنند ، سپس زالوهای جوان شروع به تغذیه از مواد کف آب و ارگانیسم های پلانکتونی نموده، سپس به تغذیه از دوزیستان پرداخته و نهایتاً به مرحله ی تغذیه از جانوران می رسند .