زمانی که میزان سودا در خون افزایش یابد، عروق، قابلیت انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند و خون در رگ‌ها به خوبی جریان پیدا نمی‌کند و منجر به ایجاد تورم در رگ‌ها و در نهایت ابتلای فرد به واریس می‌شود.لذا برای درمان آن، باید میزان سودای موجود در خون را کاهش داد. عمل سودا زدایی، می‌تواند از طریق خوردن خوراکی‌هایی مانند سرکه و زنجبیل که مقدار سودا را در خون کاهش می‌دهند و یا مالیدن روغن‌های گیاهی مانند روغن سیاه‌دانه و… باشد.
ناگفته نماند که در استفاده از داروهای سودازدا باید به طبع افراد، توجه شود و بر اساس طبعشان برای آن‌ها، دارو تجویز شود. در مرحله بعد اگر افراد دچار پرخونی باشند، یعنی میزان اخلاط در خون آن‌ها زیاد باشد، حجامت انجام می‌شود و بعد از این که فشار خون بر اثر حجامت، کاهش پیدا کرد، به مرحله درمان اصلی واریس، که زالو انداختن است، می‌رسیم.
زالو هم‌زمان با مکیدن خون، یکسری آنزیم از بزاق خود ترشح می‌کند(بزاق زالودارای ماده ای بنام هیرودین است که اثرات درمانی زیادی دارد.) که این آنزیم‌ها از این راه، وارد بدن شده و موجب جریان راحت‌تر خون می‌شود. این آنزیم‌ها با چسبیدن به دیواره رگ‌ها، ورم و التهاب آن‌ها را بهبود می‌بخشد. لازم به ذکر است که تعداد دفعات استفاده از زالو به قوت جسمانی و مکانیزم بدنی بیمار، بستگی دارد.
جهت دریافت نقاط زالو درمانی به آدرس تگرامی زیر مراجعه کنید
