زالوها خون را به سرعت جذب نمی کنند و مقدار کمی از آنزیمهای هضمی خودشان تولید می کنند اما در عوض ، بر آنزیم های تولید شده توسط فلورمیکروبی هم سفرگان داخلی، تکیه می کنند.
زالوها دارای باکتری هایی در روده هستند که آنزیم های خاصی را تولید می کنند به جز آنزیم های درون زا که در همه زالوهای مطالعه شده یافت شده است و باکتری هایی هم سفره که گونه های خاصی دارند، آنزیم های تخصصی تولید می کنند.
زالوهای خونخوار مانند زالوی هیرودومدیسینالیس ، یک گونه باکتری به نام آئروموناس هیدروفیلا را در خود دارد که دو وظیفه مهم آن عبارتند از:
این باکتری یک ماده آنتی بیوتیکی ترشح می کند که از رشد سایر باکتری های ممانعت کرده و به دنبال آن تجزیه خون را که به مدت طولانی در سیستم گوارش آنها باقی می ماند به تعویق می اندازد.
این باکتری واجد مواد آنزیمی است که نقش مهمی در هضم و جذب مواد غذایی زالو ایفا می کنند. به نظر می رسد بخشی از نیاز ویتامینی زالوها به کمک باکتری های روده آنها تامین می شود که مصداق دقیقی از رابطه همسفرگی داخلی است.
زالویی که مشغول تغذیه است باید آب خون را از خون مکیده شده استخراج و حذف نماید که این عمل از همان ابتدای مکش خون شروع می شود به طوری که از دیواره های بدن زالو به بیرون تراوش می کند. مواد مترشحه شامل مایع لزج ، سرم خون و آمونیاک می باشد.
ابوالفضل ابراهیمی