امروزه بین پرورش دهندگان زالو در مورد بستر پرورش زالو اختلاف است بعضی از دوستان پرورش در گل و بعضی دیگر پرورش در آب را انتخاب میکنند اما براستی کدام روش بهتر است؟
شایان به ذکر است که روش آبی متد روز دنیا میباشد و در کشور های پیشرو در زمینه زالو اکثرا از بستر آب استفاده می‌کنند .
بر اساس مطالعات انجام شده ، هر دو روش دارای محاسن و معایبی میباشد :
روش آبی:
مزایا:
۱-در این روش پوست زالو همیشه مرطوب میماند و زالو به خاطر گاها فراموشی نیروی انسانی که در مرطوب کردن بستر گل هست، خشک و تلف نمیشود
۲-زالو در بستر آب نیاز خود به اکسیژن را بهتر تامین میکند
۳- کنترل و نظارت وشمارش تعداد زالو ها در روش آب در هر لحظه براحتی امکان پذیر است
۴- تلفات در روش آبی براحتی قابل شناسایی و جداسازی است
معایب:
۱- روش آبی باعث بالا رفتن هزینه ها به خاطر استفاده زیاد از آب میشود
۲- آب بیماری را در بستر خود براحتی انتشار میدهد
۳- هزینه کارگری در روش آبی بخاطر تعویض آب مکرر بیشتر است
روش گل :
مزایا :
۱- نگهداری آسان و هزینه کارگری پایین
۲- در صورت وجود بیماری در یک زالو انتشار بیماری به ندرت اتفاق می‌افتد
۳- گل مرطوب این ویژگی را دارد که اگر دمای محیط به عللی بالا رفت زالو برای در امان ماندن از آن به عمق گل پناه ببرد و خود را حفظ کند
معایب:
۱- نظارت بر زالو و همچنین شناسایی زالو تلف شده و خارج ساختن آن بسیار سخت و زمان بر میباشد.
۲- روزانه باید گل با آب مرطوب شود در غیر اینصورت پوست زالو بی رطوبت مانده و خشک و تلف میشود و سهل انگاری در این کار ضرر جبران ناپذیری وارد میکند
اگر بحث پرورش مطرح باشد هر کدام از این روش ها بر حسب امکانات و سرمایه افراد قابل استفاده است
ولی در تکثیر، تلفیق این دو روش، بهترین نتیجه را در بر خواهد داشت